Talent uit de Zandstraat
Hendrika David, beter bekend als Heintje Davids, is op 13 februari 1888 in de Zandstraatbuurt in Rotterdam geboren. Ze komt uit een Joodse artiestenfamilie. Haar ouders werken op kermissen en hun kinderen Louis, Rika, Hakkie en uiteindelijk ook Heintje zullen later beroemd worden met revues, operettes en speelfilms. Haar kracht is om met een enkele blik de zaal aan het lachen te krijgen. Ze trouwt in 1914 met tekstschrijver en journalist Philip Pinkhof. Tot aan de oorlog treedt ze op in diverse succesvolle revues en speelt in de eerste Nederlandse speelfilm, De Jantjes.
Oorlog
Tijdens de oorlog zitten Heintje en haar man ondergedoken, onder meer in het Academisch Ziekenhuis van Utrecht, waar zij zogenaamd als patiënten worden verpleegd. Ze is de enige van de familie David die de oorlog heeft overleefd.
De ring
Vanaf 16 juni 1945 treedt ze weer op. In 1948 krijgt ze van de gemeente Rotterdam een ring waarmee de stad de gehele familie David wil eren voor haar bijdrage aan de kunstwereld: de Louis Davidsring. Bij haar (eerste) afscheid in het Luxor in oktober 1954 geeft ze de ring door aan de conferencier Wim Kan. Deze geeft hem in 1976 aan Herman van Veen en die vervolgens aan Claudia de Breij in 2015.
Afscheid en terugkomen
Heintje Davids neemt dus in 1954 officieel afscheid van haar werk met een tournee langs 70 steden, maar wanneer haar echtgenoot kort daarna overlijdt, begint ze met een van haar vele comebacks, waarbij ze iedere keer zegt dat het echt de allerlaatste keer is dat ze optreedt. Dit wordt sindsdien het Heintje Davids-effect genoemd. Op 14 februari 1975 overlijdt Heintje Davids.
Op de afbeelding: Heintje Davids en (hoorspel)actrice Wiesje Bouwmeester in nachtclub Casino de Paris in Villa Parkzicht ter ere van haar 75e verjaardag.
