Stichting van het ziekenhuis
Het Nederduitsch Hervormd Diaconessenhuis is gesticht door Elisabeth en Maria Johanna van Dam en is in september 1893 geopend. De gefortuneerde zussen hebben een villa aan de Westersingel 111 gekocht en tot ziekenhuis omgebouwd. In de tuin heeft het ziekenhuis de beschikking over een barak voor besmettelijke zieken en een lijkenhuis. Het ziekenhuis heeft al snel een goede reputatie en korte tijd later wordt een polikliniek geopend.
Verpleging naar modern inzicht
”De verpleegkosten zijn, volgens 't verlangen der stichtsters, niet hoog; zoodat geen geldelijk bezwaar de meerderheid der kranken behoeft te weerhouden, om zich hier te laten verplegen” (Knottnerus, 1900, p.124).
Tot directrice is benoemd mevrouw de Wed. Baljon–Horkel, een verpleegster uit het diaconessenhuis in Den Haag die bekend is met de moderne inzichten betreffende hygiëne en ziekenverpleging.
Uitbreiding met nieuwe vleugel
In 1904 krijgt het gebouw een nieuwe vleugel die door koningin Emma op 4 mei 1905 wordt bezocht. Verschillende Joodse Rotterdammers zijn in het ziekenhuis geboren en de sociaaldemocraat Hendrik Spiekman overlijdt er op 18 november 1917. Een nieuwe vleugel naar ontwerp van de architecten Brinkman en Van der Vlugt wordt in 1939 door burgemeester P.J. Oud geopend. Midden jaren vijftig wordt verder uitgebreid met onder meer de zusterflat, nu door de architecten Van den Broek en Bakema.
Nieuwe naam
In 1968 krijgt het ziekenhuis de naam Van Damziekenhuis; een eerbetoon aan de zussen die het ziekenhuis hebben gesticht. Eind jaren ‘70 gaat het na de fusie met het Bethesda verder als Van Dam-Bethesda Ziekenhuis. Het is dan al duidelijk dat het ziekenhuis op termijn zal verhuizen naar Spijkenisse.
Met de opening van het Ruwaard van Putten Ziekenhuis in 1990 wordt het gebouw aan de Westersingel gesloten en, met uitzondering van de zusterflat, vervolgens gesloopt.
