Ziekenhuizen tijdens het bombardement van 14 mei 1940
Voor het boek Schuilen onder de spoorbogen en andere oorlogsverhalen uit Rotterdam Noord interviewen auteurs Marjan Beijering en Willy Hilverda meerdere Rotterdammers over hun ervaringen als kind tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een van de verhalen gaat over de ziekenhuizen tijdens het bombardement van 14 mei 1940:
"Tegenover ons huis, aan de kant van de Schie, stond het Sint Franciscus Gasthuis. Een mooi roodstenen gebouw met een torentje. Op het puntdak van het torentje was een groot rood kruis geverfd, zodat de Duitsers wisten dat het een ziekenhuis was. Een ziekenhuis ga je toch niet bombarderen? Maar dat hebben ze wel gedaan. Er vielen bommen in de tuin van het Sint Franciscus Gasthuis, bij het Eudokiaziekenhuis en bij het Bergwegziekenhuis. Het Coolsingelziekenhuis was tijdens het bombardement al helemaal verwoest."
Humanitair oorlogsrecht
Volgens het internationaal humanitair oorlogsrecht mogen burgers, krijgsgevangenen, gewonde of zieke soldaten, en medisch personeel bijvoorbeeld niet direct aangevallen worden. Ook moeten medische hulpverleners de gewonden kunnen verzorgen. Waarom zouden de Duitse vliegtuigen dan toch hun bommen op ziekenhuizen gooien?
De afbeelding is de cover van het boek dat is in te zien op het Stadsarchief Rotterdam.
