Twee broers moeten mee
Op 10 november 1944 worden de broers Henk en Piet Moret meegenomen met de razzia op de Snoekstraat in het Rotterdamse Delfshaven. Henk is 19 en Piet 21 jaar. De broers moeten mee met de Duitsers en worden ondergebracht in een militair kamp in Wezep. Na een zenuwslopende ontsnapping uit het kamp vinden de broers met drie vrienden de weg terug naar huis. Dit gebeurt nota bene onder begeleiding van een Duitse soldaat die ze tegen zijn gekomen. De soldaat heeft hen niet gecontroleerd maar heeft hen gevraagd naar de weg naar Kralingen. Piet zegt dat de soldaat met hen mee kan lopen. Deze begeleiding van de soldaat komt de vijf heren goed uit, omdat ze na spertijd op straat zijn.
In vermomming uit handen van de Duitsers
Eenmaal thuis aangekomen zijn Henk en Piet nog niet veilig. Door een tekort aan eten moeten de broers vertrekken. Henk gaat bij een boer werken die wel wat hulp kan gebruiken. Als de boer hoort dat Duitsers komen om te controleren op onderduikers moet Henk weer vertrekken. Met hulp van een dominee wordt hij naar een ziekenhuis in Utrecht gebracht. Daar verkleedt hij zich als verpleegster. Hij krijgt een jurk, een verpleegsterskap en hakken aan. Dankzij zijn kleine gestalte en rode krullen valt Henk niet op. Hij vertrekt naar het huis van zijn nicht Nellie in Utrecht.
Ondertussen heeft Henks familie in Rotterdam honger. Ze besluiten naar Nijverdal te lopen. Onderweg stoppen ze bij nicht Nellie. Het gezin is weer herenigd. Na een kort verblijf in Utrecht trekken ze verder, met de broers Henk en Piet in vermomming. Henk vertelt:
"In Apeldoorn werden we gepasseerd door een Duitse legertruck. Dat was natuurlijk schrikken, maar we kregen een lift aangeboden. We wilden met ons zevenen plaatsnemen in de truck, maar een luitenant die voorin zat gebood mij, die schöne Schwesterin, bij hem op schoot te komen zitten. Ik ben zelden bang geweest, maar toen heb ik anderhalf uur lang in angst gezeten. Als de luitenant mij iets vroeg, kon ik nog een beetje mijn stem verdraaien en antwoorden: “weiss ich nicht.” Maar wat als hij mij in mijn kruis zou hebben gegrepen?"
Veilig onderkomen
De familie vindt uiteindelijk een veilig onderkomen in Nijverdal en het dichtbijgelegen dorp Smilde. Hier verblijft de familie tot de bevrijding. Na de oorlog keren ze weer terug naar Rotterdam.
Zou jij het gedurfd hebben te ontsnappen uit een kamp zoals Henk en Piet dat deden? En zou jij ook je zenuwen onder bedwang hebben kunnen houden, zo bij een Duitse militair op schoot?
Dit verhaal is gepubliceerd in een bundel met interviews ter nagedachtenis aan de razzia van Rotterdam. Het boekje Verhalen van de razzia: 75 jaar na 10 en 11 november 1944 is aangeboden door het gemeentebestuur van Rotterdam.
