Tijdens de Tweede Wereldoorlog staat het leven niet stil. Mensen trouwen, baby’s worden geboren en kinderen spelen tussen het puin van het bombardement.
Maar natuurlijk verandert er veel.
In juli 1942 schrijft 15-jarige Abraham Nolst Trenité in zijn dagboek:
“We mogen niet meer naar Engeland luisteren, door de radio. Vader doet het ook maar niet, want je weet niet wie het hoort; maar de verleiding is wel groot!”
Later moeten zowel de radio als de fiets worden ingeleverd en er wordt een avondklok ingesteld. Dat betekent niet dat er niks meer mag. Winkels blijven open en noodwinkels worden ingericht. Er wordt nog gedanst en gezwommen. In de bioscopen zijn nog films te zien. De Joden zijn inmiddels niet meer welkom in de bioscoop.
In de krant met Duitse propaganda schrijven ze dat ze de orde te veel zouden verstoren. Zo worden langzaam steeds meer dingen verboden voor de Joodse Rotterdammers.
Het gehele dagboek van Abraham is hier te lezen.
Dit filmpje is onderdeel van de video-serie "Rotterdamse oorlogsverhalen in 60 seconden" en dient als overzicht voor een thema binnen de Tweede Wereldoorlog.
