Het boek Migratie en cultureel erfgoed
Dit boek belicht de unieke geschiedenis van Surinaams Javaanse migranten, die vaak twee of drie keer van continent zijn verhuisd. De verhalen van de migranten laten de culturele connecties zien tussen de drie landen (Suriname, Indonesië en Nederland) als gevolg van het koloniale verleden en migratieprocessen. Zo ook het verhaal van Ragmad Amatstam.
Ontvoerd naar Suriname
Ragmad is geboren in 1953 en groeit op in Suriname als kleinkind van Indonesische grootouders. Zij waren ontvoerd door Nederlanders om op de plantages in Suriname te werken. Aan het begin van de 20e eeuw zet de Nederlandse koloniale heerser namelijk mensen in om potentiële arbeiders te ontvoeren en mee te nemen naar Suriname.
Een passie voor muziek
Van jongs af aan heeft Ragmad een grote interesse in muziek. Terwijl hij een lerarenopleiding volgt werkt Ragmad in zijn vrije tijd aan zijn muzikale carrière. In de loop van de jaren ‘60 treedt hij op als zanger met verschillende Surinaamse bands. In 1971 wint hij zelfs het nationaal songfestival van Suriname, de voorloper van wat nu SuriPop is. Ondanks zijn successen krijgt Ragmad te maken met discriminatie om zijn Javaanse (Indonesische) afkomst. Er wordt geroepen: 'Fa wan boy lek en kan wini?'' [hoe kan zo'n Javaanse jongen winnen?].
Komst naar Rotterdam
Met de band Cheeraz tourt Ragmad door Europa en vindt hij uiteindelijk zijn plek in Rotterdam in 1977. Na vier maanden lukt het hem zijn vrouw en kinderen naar Nederland te halen. Het leven in Rotterdam is vervolgens niet makkelijk. Zijn vrouw heeft nog geen werkvergunning en Ragmad moet alleen de kost verdienen. Behalve een verblijfsvergunning moet je als migrant namelijk ook een werkvergunning hebben.
Ragmad gaat aan de slag bij de Volksuniversiteit van Rotterdam en geeft Nederlandse les aan herintredende moeders. Dit zijn voornamelijk vrouwen met een migratie achtergrond uit Turkije en Marokko. De muziek pikt hij pas later in de jaren ‘90 weer op.
De zoektocht naar zijn 'roots'
Het is in Nederland waar Ragmad Javaans leert spreken om zijn identiteit te verkennen. Dit is bij meerdere Javanen in Nederland het geval; de zoektocht naar hun 'roots' in een ander land. In 2011 komt Ragmad Amatstam te overlijden op 61-jarige leeftijd in Rotterdam.
Dit verhaal van Ragmad laat zien hoe hij zijn Javaanse identiteit pas echt ontdekt als hij in Nederland komt wonen. Kan je dat begrijpen? Dat je je eigen roots meer voelt in een vreemde omgeving?
