Stadsvernieuwing in de jaren '70 en '80
Wijkpark Oude Westen is een kind van de stadsvernieuwing van de jaren ’70 en ‘80. Bij die operatie krijgen de vooroorlogse wijken rond het centrum een flinke opknapbeurt. Een deel van de huizen wordt gerenoveerd en een ander deel maakt plaats voor nieuwbouw. Ook de buitenruimte wordt opnieuw ingericht: parkeerplaatsen verdwijnen, speeltuintjes en plantsoenen komen ervoor in de plaats. Alles om de leefbaarheid te verbeteren.
Het idee van een wijkpark
Het Oude Westen is een van de proeftuinen van de stadsvernieuwing. Dat komt ook omdat de bewoners zich al vroeg bemoeien met de plannenmakerij. Meer groen is daarbij een belangrijke eis. Zo komt in 1975 het idee van een wijkpark ter sprake. Over de meest geschikte locatie is men het snel eens: het terrein van de rooms-katholieke zorginstelling Simeon en Anna tussen de Gouvernestraat en de Westersingel. Probleem is alleen dat de stichting die de grond in eigendom heeft er een nieuw verpleeghuis wilt bouwen.
Complicaties
Een compromis lijkt uitkomst te bieden: het nieuwe verpleeghuis zal verrijzen op het zuidelijk deel van het terrein, dicht bij de Nieuwe Binnenweg. Aan de kant van de West-Kruiskade blijft dan nog genoeg ruimte over voor een park van anderhalve hectare. Maar rond 1980 ontstaan er complicaties. De Stichting Katholieke Verplegings- en Verzorgingsinstellingen (KVV) besluit dan de oude gebouwen aan de Kruiskade op te laten knappen om er dementerende ouderen in onder te brengen.
De weg is vrij
De wijkbewoners zijn verbijsterd. Ze vrezen dat dit het einde van het wijkpark betekent. De verzekering van de directie van de KVV dat het om een tijdelijke oplossing gaat verandert daar weinig aan. Maar de KVV houdt woord. In 1986 gaan de panden van Simeon en Anna alsnog tegen de vlakte, waarmee eindelijk de weg vrij is voor de aanleg van een wijkpark met een voetbalveld, speeltoestellen, een jeu de boules-baan en een kleine kinderboerderij. In de zomer van 1987 wordt het nieuwe park ingewijd met een drukbezocht buurtfeest.
