35 jaar geleden, op 14 april 1988, is de eerste voorstelling in de nieuwe schouwburg van Rotterdam: de opera Pol. Het is een bewerking van het boek Polletje Piekhaar van Willem Iependaal uit 1935. De dag erna verricht Elco Brinkman, minister van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur, de officiële opening. Daarmee heeft Rotterdam na bijna veertig jaar weer een echt theatergebouw.
Twee theaters
Tot de Tweede Wereldoorlog zijn er twee theaters in Rotterdam. Dat zijn de Groote Schouwburg en Tivoli. Bij het bombardement van 14 mei 1940 zijn die allebei hard getroffen. Even lijkt het erop dat de Groote Schouwburg nog gered kan worden. Maar in het najaar van 1940 wordt het toch gesloopt. Kort daarna beginnen de werkzaamheden voor een noodschouwbrug. Maar mede door een bouwstop tijdens de Tweede Wereldoorlog duurt het tot 1947 voordat het klaar is.
Een noodschouwburg voor 'iets langer'
Eerst is het de bedoeling dat die noodschouwburg 10 jaar meegaat. maar nadat de bouw weer wordt opgepakt, besluit men enkele onderdelen wat luxer te maken. Het gebouw moet dan wel iets langer blijven bestaan. Dat ‘iets langer’ wordt uiteindelijk 37 jaar. Niemand had dit verwacht. Pas op 23 juni 1984 wordt in de noodschouwburg de laatste voorstelling gespeeld.
De nieuwe schouwburg
Een klein half jaar daarna begint de bouw van de nieuwe schouwburg. De Amsterdamse architect Wim Quist (1930-2022) tekent het ontwerp. Het wordt een symmetrisch gebouw en krijgt de bijnaam ‘Kist van Quist’. Qua indeling verschilt het van andere schouwburgen. Zo wordt de 34 meter hoge toneeltoren en de toneelvloer boven de entree van het theater geplaatst. Op die manier voorkomt Quist dat zijn gebouw aan de achterkant te hoog wordt en zitten de buren aan de Mauritsstraat niet alleen maar in de schaduw.
